Daarnaast zou ik nu eigenlijk ook nog even een factuur er uit moeten gooien en op mijn Getting Things Done lijstje moeten kijken om te zien wat ik nog meer allemaal gedaan moet krijgen. Er staan echt goede tips in dat boek. Over hoe je dingen voor elkaar krijgt en dat je niet alles tegelijkertijd moet doen. Vooral dat laatste vind ik een supergoeie tip.
Er komt vast een dag het wel lukt. Ik neem mezelf namelijk al een hele tijd voor om als thuiswerk zzp'er niet alles tegelijkertijd te doen, waardoor ik aan het eind van de dag nog steeds het gevoel heb dat ik niets gedaan heb. Er moet namelijk nogal wat gebeuren, net als bij jou.
Wacht. Ik kom even terug op de vorige alinea. Schreef ik net dat er een dag komt dat het wel lukt? Dat lijkt een beetje alsof ik gelaten wacht op die dag, zoals je op de dag wacht dat de zon eens gaat schijnen. Alsof ik er daar geen controle over heb, alsof ik alleen maar kan hopen dat me de discipline komt aanwaaien. Maar dat is toch niet waar? Ik kan toch wel meer dan hopen? Ik kan mijn eigen gedrag toch veranderen? Ik ben toch de baas? Ik heb toch het stuur van mijn eigen leven in handen? Ik kan toch beslissen waar ik hoeveel tijd aan besteed? Of niet?
Wat ik inmiddels in elk geval weet is dit: dat ik me elk moment weer kan afvragen: heb ik het stuur in handen? En hoe? Ik ken namelijk ook mensen die het zo krampachtig vastgrijpen, zo met de moed der wanhoop, dat kan ook niet de bedoeling zijn, want pak dan nog maar eens spontaan die leuke afslag.
Goed. De kamer is gestofzuigd. De kattenbak verschoond. Ik beloof mezelf plechtig om tot morgenochtend niet op Facebook te gaan. Ik maak een lijstje wat moet gedaan worden. Wat echt bijdraagt aan meer business. Ik haal diep adem en voel weer even dat ik alle tijd en vrijheid heb om te doen wat ik echt wil. Dat ik geen slaaf ben van al die honderden impulsen… Want dat ben ik niet. Toch?
